1. Lila dużo w życiu osiągnęła szczęściem. I generalnie, jeśli nie osiągnęła czegoś szczęściem, to najprawdopodobniej nie osiągnęła tego wcale, bo szczęście w przypadku Lili decyduje prawie o wszystkim. Jednak nie tylko ona może wszystko zawdzięczyć szczęściu, miliony ludzi także, a ona tak nie chce:
a) Lila nie jest szczęśliwa.
b) Lila nie zauważa szczęścia, ponieważ zajmuje się szukaniem innych wartości, które nie posiadają znaczenia dla nikogo, oprócz niej.
c) Lila wierzy, że zasłużyła na więcej.
2. Lila zna wielu ludzi. Zbyt wielu ludzi, bo Lila zna prawie wszystkich, którzy przychodzą na koncerty, producentów, managerów, aktorów, reżyserów, przedsiębiorców i wszystkich, do których kiedyś nie mogła się nawet zbliżyć. Może to jest realizacja planów z dzieciństwa, które przecież miały się spełnić, kiedy dorośnie, a może to szczęście, a może po prostu każdy tak ma?
3. Lila używa kosmetyków jedynie wodoodpornych, czyniąc z siebie bohaterkę romantyczną i rozważną, co się wyklucza. I Lila też się wyklucza, sama, na zawołanie, już, teraz, więcej.
a) Lila chce więcej:
· Stałości,
· Stabilizacji,
· Słów,
· Spokoju.
4. Lila patrzy i tak, może to nie ma sensu, ale jest zabawne i dobrze, że trwa, co pozostałoby bez niego? Czy w ogóle mogłoby coś pozostać?
a) Lila nie ma niczego.
b) Lila nie ma nikogo.
c) Wierzy, że nie ma.
5. Lila zmierza do niepowtarzalności, wielu ludzi to robi, ustawia sobie w minutniku cel i biegnie, zderzając się ze wszystkim możliwym, uważając, że diabeł tkwi w szczegółach. Nie w ogóle. Błędnie. To ogół decydował będzie o przyszłości. To ogół zadecyduje o nieśmiertelności. To ogół zostanie zapamiętany, a szczegóły pozostaną tylko nigdy nieodżałowanymi, niezwerbalizowanymi porażkami.
6. Lila pokłada niesamowitą wiarę w to, że się uda. Mówi, że musi się udać. Dlatego, że przecież tak wiele wcześniej się jej nie udało. To teraz musi. Lila nie uznaje faktu, że innym nie udało się więcej.
a) Tylko Lila się liczy.
7. Patrząc w przyszłość, Lila widzi wielkie sukcesy i drogie hotele. Nie siebie, nie innych, a drogie hotele. Życie to tylko kolejne wielkie równanie, oznajmia. Wielkie równanie z małym wynikiem. Ale wewnętrzny matematyk się nigdy nie myli. Dlaczego w jej równaniu nie ma ludzi?
a) Dla niej ludzie nie istnieją.
8. Emocje nie posiadają znaczenia. Są tylko nazwami, tak, i zdarza im się ładnie wyglądać w gablocie w muzeum. Patrzcie, dzieci, o to są uczucia. Przeszkadzały mi w pracy. Wyrzuciłam je i teraz możecie oglądać je tu. Nie cieszycie się? Dlaczego? Ja nie mam uczuć, czy wy też?
9. Lila ignoruje tak wiele faktów. Nie dostrzega piękna ani troski. Wszystko dzieje się machinalnie, przychodzi i odchodzi, czy to było moralne, czy są pytania? Czy to w ogóle ważne?
a) Lila jest odczłowieczona.
10. Lila nie posiada drugich stron medalu, twierdzi, że w czerwcu skończy dwadzieścia sześć lat, ale zachowuje się jak uciekinierka z drugiej wojny, tak spragniona zauważenia i sukcesu, że właściwie nic więcej się już nie liczy, bo co może przynieść?
11. Lili nie da się skłonić do przywiązania, do pozostania w jednym kółku i patrzenia na tę samą ścianę, chociażby dlatego, że nie lubi patrzyć. Nie da się do niej mówić, wcale nie zachowuje się tak sympatycznie, jak się jej wydaje, i najczęściej prościej jest mieć jej dość.
12. Lila nie wierzy w ucieczki, jak już coś powiedziałeś, to musisz być konsekwentnym, mówi. Bo ona jest konsekwentna, tak, pogrąża się gdzieś w drobnych porażkach i marnuje czas na naprawianie ich, usuwając z pola widzenia każdą inną możliwość, bo taka byłaby niezgodna z zasadami.
a) Nikt nie widział zasad.
· Istnieją.
b) Lili można się pozbyć. Szybko i bezboleśnie.
· Odmową.
Dlatego Julian zabił Lilę.
